Saltar ao contido

Síndrome de Wallenberg

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Síndrome de Wallemberg
Clasificación e recursos externos
Localización do bulbo raquídeo no encéfalo.
DiseasesDB10449
MeSHD014854
Aviso médico.
Aviso médico.
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos.
Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

A síndrome de Wallenberg ou síndrome bulbar lateral é unha doenza neurolóxica provocado por un infarto no bulbo raquídeo do encéfalo.

A causa máis frecuente desta afectación é o infarto dalgunha das arterias que irrigan o bulbo raquídeo (rama da arteria vertebral ou a arteria cerebelosa posterior inferior). Ademais destas causas de oclusión, están descritos doentes casos de pacientes afectos por enfermidades desmielinizantes (como a esclerose múltiple), abscesos, metástases, hematomas ou necrose debida á radioterapia.

Foi descrito en 1895 polo doutor Adolf Wallenberg (1862-1949).[1]

Sintomatoloxía

[editar | editar a fonte]

Trátase dunha síndrome hemisensitiva cruzada, xa que existe unha hipoestesia na cara ipsilateral onde se produce a lesión, e unha hipoestase no brazo e a perna contralateral á lesión. Ademais, existen outros síntomas coma vertixe, náuseas e vómitos por mor da afectación dos núcleos vestibular. Tamén pode existir impo de resultar afectado o centro respiratorio, diplopía e síndrome de Horner se existe compromiso pontino, disfonía, disfaxia e disartria por compromiso do núcleo ambiguo.

  1. "Historia de la Medicina - Biografías" (en castelán). Consultado o 18 de febreiro de 2012. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]